خیبر پختون خوا: به گزارش راز نیوز| محسن داور، نماینده سابق وزیرستان شمالی در مجلس ملی پاکستان و رئیس جنبش ملی دموکراتیک (NDM)، در واکنش به تحولات اخیر در وزیرستان شمالی گفت: «این هفته در میرانشاه جرگه‌ای برگزار شد که در آن به مردم هشدار داده شد یا از پناه دادن به اعضای تحریک طالبان پاکستان (TTP) دست بردارند یا منتظر عملیات نظامی باشند. این تصمیم در حالی اتخاذ شده که منطقه وزیرستان بیش از همه از سیاست‌های بی‌محابای افغانستانی پاکستان آسیب دیده است و اکنون راه‌حلی به مردم ارائه می‌شود که به‌غایت غیرعملی و عجیب است.»

وی با تأکید بر پیوند ایدئولوژیک و عملیاتی طالبان افغانستان و TTP تصریح کرد: «طالبان افغانستان و TTP دو موجودیت جدا از هم نیستند؛ آنها از لحاظ فکری و عملیاتی با هم پیوند خورده‌اند. در دوران جمهوری افغانستان، طالبان تحت فشار و سرکوب فعال قرار داشتند که فعالیت‌های آنان را محدود می‌کرد، اما پس از سقوط کابل، این معادله تغییر کرد. مولوی فقیر محمد، یکی از فرماندهان ارشد TTP، فردای سقوط کابل توسط طالبان آزاد شد و اعلام کرد که اکنون که افغانستان تحت شریعت اداره می‌شود، پاکستان نیز باید همین مسیر را دنبال کند.»

داور با اشاره به عملیات ضرب عضب و مقاومت مردم وزیرستان گفت: «پس از عملیات ضرب عضب، مردم وزیرستان شمالی بارها علیه بازگشت طالبان تظاهرات کردند. اعتراضات آنان شجاعانه و مستمر بود، اما نادیده گرفته شد.»

وی افزود: «امروز طالبان دولت خود را دارند. اگر عملیاتی در وزیرستان شمالی آغاز شود، نیروهای TTP به‌سادگی به افغانستان عقب‌نشینی خواهند کرد، همان‌طور که بارها چنین کرده‌اند. طالبان افغانستان که سال‌ها از سوی دولت‌های پاکستان مورد مماشات قرار گرفته‌اند، چه در دوران عمران خان با آن اظهارنظر beraks-e-ghulami (شکستن زنجیرهای بردگی) و چه در حال حاضر با دیدارهای دیپلماتیک وزیر امور خارجه اسحاق دار، بعید است در این زمینه دخالتی بکنند.»

داور در ادامه تصریح کرد: «طالبان بدون حمایت خارجی هرگز نمی‌توانستند افغانستان را تصرف کنند. دولت پاکستان پس از 11 سپتامبر، طالبان را در خاک خود پناه داد و رفت‌وآمدهای دیپلماتیک اخیر نیز مشروعیت بیشتری به آنها می‌بخشد. در چنین شرایطی از مردم پاکستان خواستن تا با تروریسم مبارزه کنند، نه عملی است و نه ایمن.»

وی با انتقاد از سیاست‌های امنیتی پاکستان افزود: «طالبان تنها در وزیرستان شمالی حضور ندارند، بلکه در لکی مروت، بنو، تانک، دی‌آی‌خان، کرک، وزیرستان جنوبی و چندین منطقه دیگر خیبر پختون خوا نیز فعال‌اند. هدف‌گیری یک منطقه یا ناشی از ضعف اطلاعاتی است یا سیاستی خصمانه. حتی اگر هدف عملیات، نابودی تروریسم باشد (که با توجه به سابقه توافق دوحه چنین هدفی بعید به نظر می‌رسد) این تهدید به‌زودی به فراتر از خیبر پختون خوا سرایت خواهد کرد.»

محسن داور همچنین گفت: «حضور طالبان افغانستان در پاکستان محدود به نیروهای مسلح نیست. خانواده‌ها، کسب‌وکارها و رهبران آنان هنوز اینجا هستند. آنها می‌دانند که حکومت‌شان در افغانستان شکننده است، اما مماشات پاکستان پایگاهی پایدارتر برای‌شان فراهم کرده است.»

رئیس NDM با انتقاد از احیای سیستم جرگه در مناطق سابق قبایلی، اظهار داشت: «تشکیل کمیته برای احیای جرگه در مناطق سابق فاتا نشان‌دهنده شکست دولت در ارائه نظام قضایی پاکستان به شهروندان این مناطق است. هدف از ادغام مناطق قبایلی در ساختار فدرالی پاکستان این بود که مردم این مناطق از حقوق غیرقابل سلبی که قانون اساسی تضمین کرده بهره‌مند شوند. اما با احیای جرگه، قانون اساسی در این مناطق تضعیف و رویه‌های قضایی پاکستان عملاً نفی می‌شود.»

وی افزود: «از زمان ادغام فاتا، تقریباً هیچ توجهی به توسعه نظام حکمرانی و قضایی در این مناطق نشده است و در نتیجه این ادغام تاریخی با تهدیدی جدی روبه‌روست.»

داور در پایان هشدار داد: «تشکیل این کمیته بوی بازگشت قوانین ظالمانه‌ای چون Frontier Crimes Regulation (FCR) را می‌دهد؛ قانونی که مجازات دسته‌جمعی برای کل روستاها و شهرها در پی داشت، گویی کل جمعیت منطقه باید به‌خاطر جرم عده‌ای تنبیه شوند. این همان چیزی است که امروز در میرانشاه در حال رخ دادن است.»

وی با اشاره به خواست طالبان برای لغو ادغام فاتا گفت: «طالبان همواره خواهان لغو ادغام مناطق قبایلی و اداره آن به‌دست خود بوده‌اند. ژنرال فیض در مذاکراتش با طالبان به دادخواست در دیوان عالی برای لغو ادغام اشاره کرد و اکنون تشکیل این کمیته همان بوی خطر را می‌دهد.»

داور تأکید کرد: «پاکستان زمانی امن خواهد شد که رویکردی اصولی و جدی علیه طالبان افغانستان و شاخه‌های پاکستانی آن اتخاذ شود. در غیر این صورت، متهم کردن مردم، احیای جرگه و عملیات‌های گزینشی، نه صلح می‌آورد و نه امنیت، بلکه فقط هرج‌ومرج را طولانی‌تر خواهد کرد.»